Nagelaten bericht

Laat ik maar met de deur in huis vallen. Ik geef niet meer om Sinterklaas. Nadat ik eerst ongelovig ben geworden- maar omwille van kinderen en kindsen nog een tijd gedaan alsof, met als dieptepunt een jaarlijkse verkleedpartij als Sinterklaas gedurende mijn tijd als lid van de oudercommissie- heb ik samen met mijn, vrouw besloten ook geen aandacht meer aan dat gebeuren te besteden.
Geen gedichten meer met blauwen, bouwen, wouwen, grauwen, houwen, trouwen, omgevouwen, godsvertrouwen, zelfvertrouwen en zoetekauwen enz. Geen surprises meer van in en uit elkaar vallende nepbeesten en geen cadeautjes meer verpakt in zestien keer dicht geplakte en met trektouwtjes vastgebonden omhulsels. Geen gebonk op de buitendeur van een weghollende buurman.  We kunnen heel goed een gezellige avond hebben zonder al dat gedoe, zeiden we. Bovendien moet er wel gewerkt en gerepeteerd worden.
In de vroege ochtend van 5 december komt mijn vrouw wat onzeker lachend de slaapkamer binnen. Op het dienblad met de koffie liggen twee chocoladeletters, een S en een H, en een briefje met de tekst: Groetjes van de Sint en Piet. Daaronder een getekend hartje.
Het valt even stil. We doen niet meer aan sinterklaasfeest, maar de dag is nog niet begonnen of het is er al. Wie o wie?
Het doet er niet toe. Iemand heeft aan ons gedacht en de moeite genomen om ons op een vroege morgen te groeten en te verrassen. Dat is gelukt. In het evangelie van mijn favoriete apostel Matheus staat: laat dan je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. geef in het verborgene, en jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen. Gezegend is hij/zij die zo geeft.
De dag begint lichtvoetig, vaak is er een glimlach om twee chocoladeletters.    
 

Niets is wat het lijkt

 

 

Of ik niet in de Info, het maandblad van de kerk, een column wil schrijven over kunst en geloof?
Ik aarzel en vraag me af of ik wel de juiste persoon ben….
Als je op een saxofoon speelt ben je dan een muzikant?
Als je zo nu en dan een gedicht schrijft ben je dan een dichter?
Als je zo nu en dan een stukje schrijft ben je dan een schrijver?
Ik dacht het niet.
Niets is wat het lijkt.
Ik kijk en luister op mijn manier.
Ik hou van muziek en poëzie, van literatuur en schilderkunst en theater.
Hoe zit dat dan met al die kunstuitingen die ogenschijnlijk weinig met geloof te maken hebben? Kunnen ze toch iets voor de kerk betekenen? Ik aarzel en wik en weeg...
Ik neem de uitdaging aan.
De komende tijd ga ik op zoek naar raakvlakken tussen muziek, theater, schilderkunst en geloof onder het motto:Niets is wat het lijkt.

Niets is wat het lijkt

Neem nu het gedicht Ziekenbezoek van Judith Herzberg.
      Mijn vader had een lang uur
      zitten zwijgen bij mijn ziekbed.
      Ten hij zijn hoed had opgezet
      zei ik, nou dit gesprek
      is makkelijk te resumeren.
     Nee, zei hij, nee toch niet,
     Je moet het maar eens proberen.
Een vader die zwijgend aan het bed van zijn zieke dochter zit. Niet bepaald troostend, “dit gesprek is makkelijk te resumeren”.
 De vader geeft zijn dochter echter een opdracht mee.“Probeer het maar”.

            Ik ga dit gedicht niet uitleggen, dat moet je zelf maar uitzoeken.          
Voor mij is in dit gedicht de vader God. Een God die ook vaak zwijgt, maar er wel is.
Of Herzberg het zo bedoeld heeft?
Ik lees het graag zo.