Geheim doorbroken

Gij hebt het hoog geheim doorbroken, Here Jezus

tussen ons en de Vader, naar Uw Woord

mogen wij zonder zonde zijn en nieuwe wezens,

wat er ook in ons leven is gebeurd.

 

Ik deed, van alles wat gedaan kan worden,

het meest misdadige - en was verdoemd.

Maar Gij hebt God een nieuwe naam genoemd,

met die van mij. Nu is het stil geworden,

zoals een zomer om de dorpen bloeit.

 

En moeten ook de bloemen weer verdorren:

mijn lenden zijn omgord, mijn voeten staan geschoeid.

Uit Uw hand ten tweeden maal geboren,

schrijd ik U uit het donker tegemoet.

 

Gerrit Achterberg

 



                  Ik heb dit gedicht al heel lang bij me. Het is een van die gedichten die me troosten en bemoedigen. Ik las het tijdens een groeigroepavond voor, maar ik kon daar niet mijn gedachten over dit  gedicht kwijt. Daarom deze blog.

                  Ik bekommer me er overigens geen moment om of Achterberg wel een christelijke dichter was. Ik weet dat hij het gedicht schreef tegen een heel concrete achtergrond. ("Ik deed het meest misdadige"). Maar het is een echt Bijbels gedicht. In de tweede strofe van het gedicht gaat de afgrondelijkheid van het menselijk bestaan open: Ik deed....ik was verdoemd. Dat is wat de apostel Paulus leert. Geen mens kan voor God staan.

Midden in het vers staat het woord "Maar". Dat is het scharnier in dit gedicht. Er is een 'maar" omdat het gedicht begint met Gij.

Het hoog geheim is door het sterven van de Here Jezus doorbroken. Wij kunnen door het lijden en sterven en de opstanding van Christus nu wel voor God staan. God noemt een nieuwe Naam met die van mij. In het woordje 'maar' ligt de diepte van de genade. Ik, een gewoon zondig mens,maar een mens met een nieuwe naam.      Ik ben gekend bij God. Omdat hij me kent bij mijn nieuwe naam, schrijd ik uit het duister van mijn verloren, natuurlijke, bestaan Hem tegemoet. Zo ervaar ik de zomer die om Vorden bloeit.

Nu in de herfst de bloemen weer verdorren, en ik in de herfst van mijn leven ben, lees ik vaak dit gedicht. De laatste strofe raakt me altijd weer en dan vooral de laatste twee zinnen.

"Uit Uw hand ten tweeden maal geboren,

schrijd ik U uit het donker tegemoet".
 Ik hoop dat je het gedicht nog eens leest en dat je er ook door bemoedigd wordt.

Het gedicht ligt altijd ergens op mijn bureau. Overigens samen met het gedicht "Op school stonden ze geschreven" van Ed Hoornik. Als je dat gedicht niet kent moet je het even op internet zoeken.

Kunnen we daar ook eens over praten, of bloggen.

 

 

I