zondag 23 september 2012

Het is te hard

 

            Ik had een tijd dat ik me mateloos kon opwinden over mensen die na afloop van een concert alleen maar wisten te melden dat "het veel te hard was". Dat gebeurde bij een concert van de plaatselijke harmonie, zeker als daar ook nog een popbandje meespeelde, maar ook als er in de kerk eens door een bandje aan de kerkdienst werd meegewerkt. Men vindt het altijd te hard.
Zoals gezegd, vroeger kon ik me daarover opwinden. Nu maakt het op mij niet zoveel indruk meer.                                                                                                                                                                        Ik ben ouder geworden en mijn gehoor ook. Bovendien verbeeld ik me dat ik ook milder ben geworden.Ik geef onmiddellijk toe dat een concert van een 40 mannen en vrouwen tellende dorpsharmonie in een klein zaaltje oorverdovend is en ook een bandje in een kerk kan akoestisch volledig over de top gaan. Maar wat ik ook hoor, maar vooral ook zie is speelvreugde. Het kan me ontroeren om iemand in de harmonie te zien die in volle concentratie aan het tellen is om op het juiste moment zijn bijdrage te leveren.Mijn hart springt op van vreugde als ik een gospelkoor in volle overgave de Heer zie prijzen. Ja, het geluid van de band was nadrukkelijk aanwezig, maar om mij heen zie ik mensen klappen en dansen en meezingen: Oh happy day! Speelvreugde spat van het podium. Kalk van het plafond.
          Een van onze jongens heeft de ziekte van Dawn. Juist. Hij is, wat men noemt, een mongool. Hij speelt op een trommel in een band. Met hem nog een tiental andere gehandicapten. Het optreden van zijn band RinTinTin is altijd een feest. Niet omdat de muziek stijlvol en verzorgd, maar om het speelplezier. Het gaat hard, ongelooflijk hard. De trommelstokken vliegen soms door de lucht. Maar er is ook ontroering bij het zien van het geluk en de speelvreugde van die jongens en meisjes, een geluk dat niet onderdoet voor al die andere muzikanten. Het geluid is soms hard, maar kijk verder en zie het speelplezier en geniet met je lijf. Dat is ook een manier om te luisteren.         

4 opmerkingen:

  1. Je hebt helemaal gelijk Henny! De harmonie weet ik niets van want daar kom ik nooit.
    Maar het gospelkoor heb ik gezien zoals je misschien nog weet.En dat was echt super.En wat maakt hard dan uit...niks. Alle zangers/zangeressen zongen voluit maar er was er 1 die mij speciaal opviel. Zij zong niet alleen voluit maar ze straalde nog meer dan de rest van het koor. Het was de donkere dame die vooraan stond in de rij, beetje rechts vooraan. (voor de kijkers dan)

    Groetjes, Marga

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ben ik nog even...
    Zat ff naar je andere blogs te kijken maar staat niets op.
    Of ben je daar nog maar net mee gestart?
    Was wel benieuwd wat je daar neer wil zetten. Vooral die met de titel Muziekemotie.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dag Marga,
    Je moet even kijken bij Station Blaak.
    Daar staan meer blogs

    Groeten,

    Henny

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Of beter: hennyblaak.blogspot.com

    Henny

    BeantwoordenVerwijderen