Nagelaten bericht

Laat ik maar met de deur in huis vallen. Ik geef niet meer om Sinterklaas. Nadat ik eerst ongelovig ben geworden- maar omwille van kinderen en kindsen nog een tijd gedaan alsof, met als dieptepunt een jaarlijkse verkleedpartij als Sinterklaas gedurende mijn tijd als lid van de oudercommissie- heb ik samen met mijn, vrouw besloten ook geen aandacht meer aan dat gebeuren te besteden.
Geen gedichten meer met blauwen, bouwen, wouwen, grauwen, houwen, trouwen, omgevouwen, godsvertrouwen, zelfvertrouwen en zoetekauwen enz. Geen surprises meer van in en uit elkaar vallende nepbeesten en geen cadeautjes meer verpakt in zestien keer dicht geplakte en met trektouwtjes vastgebonden omhulsels. Geen gebonk op de buitendeur van een weghollende buurman.  We kunnen heel goed een gezellige avond hebben zonder al dat gedoe, zeiden we. Bovendien moet er wel gewerkt en gerepeteerd worden.
In de vroege ochtend van 5 december komt mijn vrouw wat onzeker lachend de slaapkamer binnen. Op het dienblad met de koffie liggen twee chocoladeletters, een S en een H, en een briefje met de tekst: Groetjes van de Sint en Piet. Daaronder een getekend hartje.
Het valt even stil. We doen niet meer aan sinterklaasfeest, maar de dag is nog niet begonnen of het is er al. Wie o wie?
Het doet er niet toe. Iemand heeft aan ons gedacht en de moeite genomen om ons op een vroege morgen te groeten en te verrassen. Dat is gelukt. In het evangelie van mijn favoriete apostel Matheus staat: laat dan je linkerhand niet weten wat je rechterhand doet. geef in het verborgene, en jullie Vader, die in het verborgene ziet, zal je ervoor belonen. Gezegend is hij/zij die zo geeft.
De dag begint lichtvoetig, vaak is er een glimlach om twee chocoladeletters.