Oude jasjes

Zwart met grijze streepjes

"Of ik nog een oud jasje wilde hebben" vroeg mijn zoon wat terughoudend. (Je vraagt je vader toch niet of hij een oud kledingstuk van je wil dragen). Hij had het over een veel gedragen en daardoor wat verkleurd en versleten donkerbruin leren jasje.
Een beetje uit de tijd, een beetje ouderwets,

Ik heb wat met jasjes/colbertjes. Mijn eerste jasje droeg ik als 14-jarig jongetje in 1950. Geboren in een gezin waar ieder dubbeltje werd bekeken voordat het werd omgedraaid was ik bepaald niet verwend met dure kleding, laat staan luxe jasjes.Toch kreeg ik een mooi jasje. Canadese geloofsgenoten hadden gehoord van de armoe in onze gemeenschap en hadden kleding ingezameld en naar Nederland verstuurd. Mijn moeder zocht voor mij in die grote stapel kleding een echt Amerikaans colbertje uit. Nog voel ik de wat stijve stof. Het had een ruitmotief van gele, bruine en groene streepjes, twee zakken die dichtgenaaid waren en een bovenzakje waarin verscholen een pochetje. Aan de binnenzijde twee zakken met een rits. In een van de zakken een briefje met een niet meer leesbare tekst. Met een bruine lange broek voelde ik me een hele vent, totdat een meisje zei dat bruin niet bij blonde jongens paste. Toen ik 16 werd kreeg ik mijn eerste kostuum bij kleermaker Wispelwey aangemeten. Een bruin kostuum. Het jasje zat als gegoten, de broek niet. Toen ik trouwde huurde ik een trouwpak. De slipjas was aan de grote kant en werd door een coupeuse ingenomen. Op de foto is te zien dat dat niet bepaald deskundig was gebeurd.
Het meest vreemde jasje kreeg ik van de harmonie Wilhelmina uit Almelo aangepast. Het was gemaakt van een partij afgekeurde stof met een onbestemde kleur beigebruin. Op de schouders gouden epauletten, op de revers een soort medailles en op de mouwen gouden stikwerk. Later zou ik bij andere harmonieorkesten nog veel vreemdere jasjes aankrijgen waarbij die van Euphonia Eibergen wel de beroerdste was. Ik herinner me ook het jasje dat ik maar een paar minuten heb aangehad. Dat kwam zo. Bij een kledingzaak zag ik een prachtig crèmekleurig jasje op een buitenrek hangen. Het paste perfect. IK had echter geen geld bij me en ik vergat het te reserveren. Ik fietste snel naar huis om geld te halen om bij terugkomst te moeten constateren dat het jasje was verkocht. Mijn liefste jasje is een oud zwart jasje met grijze streepjes dat ik als muzikant jarenlang heb gedragenen. Het staat bol van de herinneringen. Daar gaat het volgende gedicht over:

Oud, versleten, weggehangen

                 Jasje

     Hé, zwart jasje met je grijze streepje

     weet je nog?

     Duke Ellington,
      Benny Goodman,                    .

      Louise Armstrong
      Geur van gerst en reuk van rook.

      Hé, zwart jasje met je grijze streepje.

      weet je nog?

      Zweten, drinken, blues en jazz,

      nacht en ontij, podium.

     sexy saxofoon,klarinet.

     Hé, zwart jasje met je grijze streepje.

     Oud, versleten, weggehangen.

     Weet je nog?

Of ik nog een oud jasje wilde hebben"

"Ik kom hem wel halen" zei ik.