Waarom speelt de blues
dwars door de stad
in regen, modder, mist?
Waarom speelt de blues
in C majeur en niet
in C mineur?
Waarom klinkt
vandaag de blues
als jazz,
als gospel,
spiritual?
De rode krassen
op de huid zijn
liefdevol getaped.
De zwarte woorden
wegen niets en
zweven in het buitenste
van niet te noemen wegen.
Alleen een vaag vermoeden
noemt zich blues
en speelt
zonder een bluenote
in een smalle steeg.
Ik wandel door een stad
die niet bestaat.
Vaag, onvast.
Grootmoedig wordt het toegestaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten