Onze honden hebben soms de gewoonte om gras te eten. Ze doen dat om hun maag te reinigen of omdat ze misselijk zijn en hun maag willen legen. Ik vind dat geen probleem. Er is gras genoeg rondom ons huis. Wat anders wordt het als er geen gras in de buurt is en de hond toch behoefte heeft aan een braakmiddel.In Mei 2007 kreeg Sabine van mijn dochter een kleine vijgenboom. Het boompje werd vertroeteld en toe het ging vriezen werd het vijgje naar binnen gehaald om te overwinteren. Het ging goed. De blaadjes kwamen en groeiden tot echte bladeren en we waren er blij mee. Ook onze hond. Ze werd wat ongedurig, had waarschijnlijk wat last van haar maag en bedacht dat wat gras geen kwaad kon. Gras is groen en de blaadjes van de vijg ook. De conclusie was snel getrokken en met graagte werd de vijg ontdaan van het groen. Zie de onderste foto. De blaadjes kwamen in een andere vorm na verloop van tijd wel weer terug, maar de vorm was dermate veranderd dat hergebruik niet meer mogelijk was. Dit jaar hebben we er voor gezorgd dat de vijg op veilige afstand van de hond bleef. De bovenste foto is precies een jaar later genomen. Het gaat goed met het boompje. Met de hond ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten