Stille zondagen

Als de zondagmorgendienst in mijn dorpskerk een afspiegeling is van de vitaliteit van deze PKN gemeente dan kun je bepaald niet spreken van een sprankelende gemeente. Die diensten zijn over het algemeen oersaai. Net zo saai als honderden andere diensten in soort gelijke kerken denk ik. De honderd kerkgangers zijn grijs en oud met hier en daar een paar verdwaalde jonge mensen. De verdwenen jongeren die ergens anders zijn  gaan kerken zouden de kerk kunnen vullen. Het aantal kinderen dat de kindernevendienst bezoekt is derhalve te tellen op de vingers van een hand. Vaak is het rijtje kinderen dat achter hun lantaarntje aan naar de andere ruimte gaat het meest spannende van de dienst.  De liederen die gezongen worden stammen uit een ver verleden met zo nu en dan een niet te zingen lied uit het bundeltje Tussentijds. Kortom, er zit weinig leven in die diensten. Nu zijn er altijd wel een aantal mensen die dat met lede ogen aanzien en zo kon het gebeuren dat er een muziekcommissie werd benoemd die er voor moest zorgen dat er in de diensten muziek werd gemaakt. Zelfs in de liturgie die bij ons in de dorpskerk wordt gebruikt zijn een aantal momenten te vinden voor muzikale expressie en of verdieping. De commissie vond het belangrijk dat vooral muzikanten uit de eigen geledingen zouden komen spelen en zingen. Het mes snijdt dan aan twee kanten. De diensten worden aantrekkelijker en jonge muzikanten en zangers worden weer betrokken bij de diensten. De commissie slaagde erin om tientallen musici te mobiliseren en in bijna iedere dienst waren ze te horen. De lofzang klonk op in de gemeente en ook het applaus. Er was evenwel buiten het moderamen van de kerk gerekend. Dit gezelschap vond dat er toch ook diepgang in de diensten moest blijven en dat niet iedereen gelukkig was met al die onrust in de diensten. In haar wijsheid verordeneerde ze dat er minstens 26 diensten  moeten zijn waarin niet gemusiceerd mag worden. Dit zijn de "stille diensten". Het is een merkwaardige besluit. Uiteraard wordt zo'n beslissing ook niet genomen in overleg met de betrokkenen, maar komt het naar buiten in een mededeling aan de kerkenraad.   Stel je toch eens voor dat de diensten in die oude dorpskerk uit de hand zouden lopen en dat hetmaar  een vrolijke bedoening zou worden met zingende en musicerende mensen die het fijn vinden om  hun God te prijzen met hun gaven. Misschien hebben de wijze mensen in het moderamen gedacht dat mensen die  van mooie muziek genieten niet op de goede weg zijn en dat voorkomen moet worden dat de diensten gaan lijken op de bijeenkomsten van al die vrije kerken waarin wel gespeeld, gezongen en geklapt wordt.  De oude dorpskerk is eerbiedwaardig en grijs en oud. Het is er vooral stil. Heel vaak ook op zondag. Het zal nog stiller en leger worden.