zaterdag 26 januari 2013

Geestdrift

In 1969 had ik een leeftijd bereikt waarop het ongeregelde muzikantenleven overgegaan was in een min of meer geregeld bestaan, waar overigens de (pop)muziek toch een grote plaats bleef innemen en ik nog steeds saxofoon speelde in de nu al lang vergeten band Blake Five, indachtig Larry Norman die zong:
                         “They say to cut my hair, they're driving me insane.
                             I grew it out long to make room for my brain.
                             But sometimes people don't understand,
                            What's a good boy doining in a Rock n' Roll band.
                            There's nothing wrong with playing the blues licks,
                            If you've got a reason , I want to hear it         
                             Why should the Devil Have all the Good Music?"

          Het was in dat jaar 1969 dat in het Amerikaanse stadje Bethel (!)) het nu wereldberoemde Woodstock muziekfestival werd gehouden. Wij, nuchtere Twentse muzikanten, zagen en hoorden het met verwondering en bewondering aan. Al onze helden speelden er. Joan Baez, Joe Cocker, Creedence Clearwater Revival en Crosby, Stills, Nash & Young en niet vergeten The Who en Jimi Hendrix. We hadden erbij willen zijn.
We hoorden dat het aantal bezoekers steeg van 200.000 op dag 1 naar 400.000 op dag 3 en dat het 3 days of Peace & Music waren geweest. Volgens anderen waren het drie dagen vol vrije liefde, alcohol en drugs. Niet alles is echter wat het lijkt.

                     Muziek creëert gemeenschap en sorteert verbroederingen. De vreugde van het onbekommerd en enthousiast meezingen en meedansen met en op de muziek van al die goede muzikanten werkte bevrijdend op die gemeenschap. In die bevrijding sloeg de vonk van geestdrift over. De geest werd vaardig over de honderdduizenden en als een lofprijzing klonk het gezang over de velden. Die geestdrift kwam niet uit de lucht vallen, maar uit de hemel.
Die geestdrift is kenmerkend voor al die festivals die na Woodstock kwamen. Ik wil geen psychologie van de koude grond bedrijven, maar ik zie er ook een stuk spiritualiteit in.

Over geestdrift gesproken.
Ik zit in mijn kerk niet te wachten op de spiritualiteit van het mooie gevoel of “een shot zingeving” om met de schrijfster Désanne van Brederode te spreken.
Maar soms verlang ik naar de vreugde van de Geest en zou ik Geestdriftig met de hele gemeente willen dansen en zingen in de kerk met het ontwapende enthousiasme van de festivalganger, omdat er veel te vieren is. Ik geniet vaak van de liturgie en ik hou van de stilte waarin ik de aanwezigheid van de drie-enige God ervaar.Mijn hart springt soms op van vreugde bij de verkondiging van het Woord.
Maar soms verlang ik naar de uitbundigheid van de Geest. Wij vieren het feest van de kerk, zeggen we vaak
Wat zou het mooi zijn als we eens in de benen zouden komen en echt feest zouden vieren.
Ik zei het al eerder. "We hebben in de kerk genoeg te vieren"


5 opmerkingen:

  1. Mooi om te lezen! Ik hoor om mij heen vooral het argument dat kerkdiensten rustig moeten zijn omdat rust en stilte geassocieerd wordt met eerbied.
    Ik speel dwarsfluit in het Muziekteam van onze kerk en als wij spelen, blijft een deel van de gemeente weg. Jammer! Zelf hou ik ook erg van traditionele liederen mét begeleiding van orgel, maar in de ogen (en oren) van velen kan dat niet samengaan. Mijn blog gaat vooral over creatieve bezigheden (die genen zijn bij mij het sterkst aanwezig), maar ik geniet ook heel erg van musiceren (ook in een klassiek kwartet) en het schrijven van arrangementen voor fluit, omdat er niet veel te vinden is aan tegen-melodieën. Ik wilde wel dat ik sax kon spelen, gaaf!
    Op een rustig moment zal ik je blog eens verder doorlezen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat ervaar ik vaak ook, dat mijn hart soms van vreugde opspringt bij de verkondiging van het Woord, heerlijk is dat he? Dat zo die vreugde in God te mogen ervaren!
    Ik heb trouwens nog niet zo lang geleden een klarinet gekocht. Maar als ik nu nog eens een goede leraar vond, zou wel leuk zijn.
    Waar woon jij? Nelly

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik woon in het wonderschone achtkastelendorp Vorden waar het goed wonen en musiceren is. De klarinet is een mooi instrument dat met wat doorzettingsvermogen goed te bespelen is en dat in bijna alle muziekstijlen is te gebruiken. Succes met het vinden van een leraar.Overigens, wat zou de gemeente zonder muziek zijn?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. He Henny, ik zag je blog op Christelijke webloggers. Leuk zeg, ik voel herkenning, die uitbundigheid... daar kan ik soms zo naar verlangen. Een paar jaar geleden heb ik het zo mee mogen maken tijdens de Pinksterconferentie, op zaterdagavond bleef de band spelen (lekker jammen) en het werd echt een feest, iedereen ging dansen en zingen en joelen. Heerlijk vond ik dat!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Kan me helemaal in je verhaal vinden, dat dansen vooral. Het zit er helaas niet in bij mij, ongegeneerd uit mn dak gaan. Van binnen bruist t maar t komt er altijd zo beheerst uit, ooit..

    BeantwoordenVerwijderen